Ахир биз Насрулла билан ойда бир оқшом ҳам учрашмаймиз. Мен жуда банд одамман, менинг ҳам хотиним, болаларим, ташвишларим бор, дея энди эътироз билдирмоқчи бўлиб тургандим… аммо Насрулланинг кўзларидаги ўтинчни кўриб, жавобни чўздим.
Кун охирида барча ўқувчилар уйга ҳам бирга қайтишган. Уй вазифаларини бирга тайёрлашган, бир-бирларига кўмаклашишган, баҳслашишган… Ўқитувчилари ҳам одам бўлган экан. Демак, у билан бемалол гаплашиш, маслаҳат олиш, ҳатто дўстона суҳбатлашиш мумкин бўлган…
Довуд Ғозий Бенли (Davut Gazi Benli) 1965 йил Германияда туғилган. Илоҳиётшунослик ва халқаро муносабатлар факультетларида таҳсил олган. Айни пайтда Туркия Республикасининг Ўзбекистондаги фавқулодда ва мухтор элчисининг матбуот маслаҳатчиси вазифасида ишлаган. Туркия Ёзувчилар уюшмаси аъзоси.
Ўнг қўлим худди хизматкор қизнинг кун охирида қўли оғригандек зирқираяпти. Қизиғи, ибораларни танлашда ҳам худди шундай ҳафсаласизликни сезяпман, ҳолбуки, ақлий жиҳатдан бир ой аввалгига қараганда анча яхши қуролланган бўлишим керак эди.
Бу йил қишнинг қаҳратон совуғи эрта бошланди. Бир неча ҳафтадан буён улар эски картошкаю карам билан тирикчилик қилиб келишарди. Тақвимга бундоқ қарашса, эрта-индин рождество байрами, ертўлада эса ҳеч вақо йўқ, шип-шийдам.