МЕНИНГ ШЕЪРИЯТИМ
Кунлаб, ҳафталаб, такрор ва такрор
тилсимли сўзларни қидираман…
топарман деб тинмай излайман,
ўзимни, ўзимни буткул унутиб…
Нима бўлди, нималар бўлди?
орзулар, туйғулар…
Бари бир-бир учиб кетади
сукунат ва сўнгсизлик сари…
тупроқ ва тошларни
тишлаб кўраман
тишларим синади
асабдан, асов жаҳлдан…
Яна ва яна кундалигимни
деворларга бир-бир ўяман…
бинолар қулайди,
деворлар қулар,
ёзувларда яширин туйғулар қулар,
бари, бари бирма-бир кетар,
юракда чуқур-чуқур излар қолдириб…
Маъруфжон Йўлдошев таржимаси
ИТАКА
Елкам каби қотди мачта,
Ким ҳам ундан этар халос?
Денгизлардан париларни
Қайтаришга борми асос?
Итака ҳамон олисда
Эҳ, олислардан олисда!
Бари уйқаш, неки азиз
Ва сузмоқда у қаршимда.
Қаердасан, мени билган юрт,
Ҳар гўшаси қўним бўлган?
Тунлардаги пари қани,
Менинг учун шивирлаган?
Ўз тақдирим мени шилди,
Қўрқдим, унга бу ҳамон кам:
Шу тун мени, пўртана-ла
Хумга солиб қўйди маҳкам.
Энди Итака олисда.
Қайда хотира? Эртакми рўё?
Ул нотекис сув сатҳида
Пари юзи ниқобдек гўё.
Азоб берма менга оғриқ,
Кимман мен ва қаерликман.
Юртим ўти нигоҳимда,
Мавжлар ўйнар, мен ўликман.
Энди уйга қайтолмасман.
Чўкди ўтмиш шу гирдобга.
Бироқ қаддимни тутганман.
Кетмайман қазосиз хобга.
МЕНИНГ ШЕЪРИМ
Бугун шеър сукутда, савалаган каби
Кимдир ҳувиллаган хиёбон ичра.
Унинг кўзларида юлдузлар айлангандек,
Менинг кўзларимда ҳам ёришиб борар.
Шунда мен уни қучиб тортдим ўзимга,
Ҳа, дардни англаш-чун, шундай қилинар.
У шу он ёришди ва турди ўрнидан,
Гўё у дўзахдан қочган ҳурдек кўринар.
У зинапоя бўсағасига келиб ўтирди,
Буни қаердадир ўқигандим бир вақтлар.
Ҳоли афтода эди, камгап ва бежуръат,
Гўё бир-биримизга ўхшарди қалблар.
Қандай шамол олиб келди уни бизга
Ва кўйлакдек учирарди унинг қалбидан?
У балки, шундай саволга жавобдир:
Эртага не бўлар? Бироқ замин хокидан
Берилганми самовий маънини англаш?
Бизга бундан ўттиз танга яқинроқ.
Аллақачон таниганмиз она Заминни,
Қачондир зурриёдини хўрладик бироқ.
Ва у кечирди, майда ишни унутиб,
Ўша, тавба нелигини билмас касларни.
Ва шундай сен ҳам жимсан, менинг шеърим.
Эҳ, бошқача бўлсайди сенинг тақдиринг,
Унда мен сени тортмасдим ўзимга!
Даволайман тубсиз яраларингни,
Сенинг юзингга қараб, эшитарман
Ўзимнинг – заминнинг чексиз ёлғонин.
ХЎРСИНИШ
“Мана, мен топдим ўз ватанимни…”
– Ёмон бўлмасди шундай шеър ёзсам,
Шундан сўнг эса ўлмай узоқ яшасанг.
Рус тилидан Даврон Ражаб таржимаси
Лайош Кашшак (1887-1967)
Венгриянинг таниқли шоир ва рассоми Лайош Кашшак (Kassák Lajos) 1887 йил 21 мартда Эршекуйвар шаҳрида таваллуд топди. У венгер санъатидаги “Авангард” оқимининг истеъдодли етакчиларидан бири бўлган. Адиб адабиёт ва рангтасвир соҳасида баб-баравар ижод қилган. 1921 йил Венада чоп этилган “Янги рассомлар китоби” Лайош Кашшак ижодининг чўққиси ҳисобланади. Ижодкор 1967 йил 22 июлда Будапештда вафот этган. Будапештдаги Зичи саройида Лайош Кашшак музейи ташкил этилган. Ўзи туғилиб ўсган шаҳарга унинг ҳайкали ўрнатилган.
ГУЛБАРГЛАР ТЎКИЛАР
Мени
кўпдан бери
безовта қилар
севги эмас
ўлимнинг яқинлиги.
Мен қандай овутай
юраги остида
тирик ниҳолдек қимирлаётган
хотираси бор
аёлларни
қандай юваман гуноҳимни
тунларда ниқоб тақиб
кунлар аро эса ўзимнинг
эзгулик ва тозалик ҳақдаги
ваъзгўйлигимни.
Бунга чидаб бўлмас
бўйинбоғим бўғиб қўйишидан қўрқаман.
Менга имкон беринг
оппоқ тўшакда нафас ростлашга
тўхтатиб қўйинг бошим узра
ўлимим вақтини
интиқлик билан кутаётган соатни.
УЗИЛГАН РИШТА
Қаердадир
шу ерларда олисдамас
мақсадим танланган таваккал.
Бироқ уфқ
қочаверар
оёғимнинг остидан.
Шамол овозидан
нафасидан булутларнинг
ўзига тортаётган ойга чалғиб
йўлдан адашаман.
Яна чиқиб қоламан
Ранги унниққан
Ўзига тортувчи чироқлари бор
Нотаниш ўлкалардан.
Йўлнинг охири йўқ
ва бўлмайди
ой йўқ бошим узра
йўқдир менинг юлдузим.
Беқиёс тақдирни
ўзим билан
чамалайман.
Ватанни тарк этиб
Излайман ўз қабримни.
Рус тилидан Даврон Ражаб таржимаси
ziyouz