ҚЎШИҚ

Олисдаги  маҳмадана,  эй эски олчоқ,
Менга қадам ташламоқни ўргатмагин сен!
Ўзингга боқ,  кейин,  майли, ноғорангни қоқ,
Менга қандай яшамоқни ўргатмагин сен!

Тинчлик дея юрак бағри куйик элдир бу,
Яратганнинг қошида энг суюк элдир бу,
Ўтмиши  ҳам,  эртаси  ҳам  буюк элдир  бу,
Менга қандай яшамоқни ўргатмагин сен!

Дала – даштлар  ўз-ўзидан Эрам бўлмагай,
Лекин сендан беминнат бир карам бўлмагай,
Ўзбек эли ҳеч  кимсага  қарам бўлмагай,
Менга қандай яшамоқни ўргатмагин сен!

Китобингда даҳоларим сўзлари бордир,
Деворингда  боболарим  излари бордир,
Мағрур элнинг  эту тирноқ дўстлари бордир,
Менга қандай яшамоқни ўргатмагин сен!

Ялтираган  ҳамма нарса эмас тилла, ҳей,
Ҳайфдир сенга Нақшбанддан  қолган салла, ҳей,
Эй худони танимаган чаламулла, ҳей,
Менга қандай яшамоқни ўргатмагин сен!

Хали  баланд довонларга  от қўядирман,
Керак бўлса осмонларга от  қўядирман,
Лоқайдлигу нодонликка ўт  қўядирман,
Менга қандай яшамоқни ўргатмагин сен!

Агар  жаннат  кўкда бўлса,
остидадир Ўзбекистон,
Агар  жаннат ерда  бўлса,
устидадир Ўзбекистон!


Ўзбек чироқлари

Ким қора чироққа мой топган чоғлар,
Тўшак сўкиб, пилик эшган замонда –
Зуҳро юлдузидек мавжланиб порлар
Ўзбек чироқлари Афғонистонда.

Тортилган симлардек туташган томир,
Менинг ҳам бенаво наволарим бор.
Мени ҳам кечалар босар хавотир,
Унда макон топган боболарим бор.

Афғон деган муҳр босилган қачон,
Қайдасан мардумнинг ўгай онаси?
Наҳотки бу замин машқ учун майдон,
Янги қуролларнинг синовхонаси?

Сўйла, ҳаётми шу – на нажот, на эрк,
Домо-дам қиёмат шайланиб турса.
Ўлимтик ахтарган ўлаксахўрдек
Жангари учоқлар айланиб юрса.

Мен туғилиб ўсган Қўштегирмонда
Қийиққа тугилган тишлоқ ноним бор.
Қандаҳор йўлида – Ажалдовонда
Қизил иблис тўккан қирмиз қоним бор.

Ё қайғу, ё севинч кўзга берар ёш,
Йўлчи юлдузларим чорлаб турибди.
Мозори Шарифда кўнглимдек нурпош
Ўзбек чироқлари порлаб турибди. 

Қишда қор сўрасанг бермайди нокас,
Оби раҳмат – сувни қизғонар бадкор.
Аммо дўстнинг қўли муаллақ қолмас,
Оқибати бутун Инсонлар ҳам бор!

Савоб ва саховат ўзбекка мерос,
Шу боис кулбалар зиёга тўлди.
Навоийнинг руҳи шод бўлгани рост: 
Боболарим қабри нурафшон бўлди.

Ғафлатдан сесканиб уйғонар дунё,
Тиниқ тортар Темур сув ичган булоқ.
Боболар чироғин ёқибсиз, илло,
Ҳеч қачон ўчмагай Сиз ёққан чироқ!


Ойдан тушган эмас

Ҳеч кимни бахт ўз-ўзидан қучган эмас,
Қуш ҳам кўкка машаққатсиз учган эмас.
Ойдин тунлар, осойишта, тиниқ тонглар
Ойдан тушган эмас, кўкдан тушган эмас.

Мевасин еб, боғини ҳам сўраб қўйгин,
Керак бўлса, боғ атрофин ўраб қўйгин.
Ниҳолларнинг кокилларин тараб қўйгин,
Озодлик ҳам, ободлик ҳам ўзи келмас,
Ойдан тушган эмас, кўкдан тушган эмас.

Бу бинолар қайдан бино бўлди экан?
Ким боболар қаддин расо қилди экан?
Нечук бизни бугун дунё билди экан?
Озодлик ҳам, ободлик ҳам ўзи келмас,
Ойдан тушган эмас, кўкдан тушган эмас.

Эртакларда мўъжизалар сеҳр сабаб,
Гулу гиёҳ кўкаргайдир меҳр сабаб.
Тафаккурнинг ҳурлигига недир сабаб?
Озодлик ҳам, ободлик ҳам ўзи келмас,
Ойдан тушган эмас, кўкдан тушган эмас.

Ўн саккизга кирган йигит сўзига боқ,
Юзига боқ, олов ёнган кўзига боқ.
Бу энг буюк хазинадир, дўстим, бироқ
Озодлик ҳам, ободлик ҳам ўзи келмас,
Ойдан тушган эмас, кўкдан тушган эмас.

Шижоатнинг, жасоратнинг маҳсули бу,
Ироданинг, заковатнинг маҳсули бу,
Улуғ Инсон танлаб олган ҳақ йўли бу,
Ўзбекистон, бундайин бахт ўзи келмас,
Ойдан тушган эмас, кўкдан тушган эмас.


Айтгил, дўстим

Бошинг эгиб, таъзим айла, шукрона айт,
Сени гулдек эркалаган чаман учун.
Осмонларда юрган бўлсанг, тупроққа қайт,
Айтгил, дўстим, нима қилдик Ватан учун?

Кўзи қора, юраги оқ шу эл учун,
Тупроқ учун, шу юрт учун, чаман учун,
Улуғ инсон бошлаб берган шу йўл учун,
Айтгил, дўстим, нима қилдик Ватан учун?

Элдан кетиб, эл бўлганни ким билади?
Дон ахтарган гўштхўрларга ем бўлади.
Дил қонаса, она тупроқ эм бўлади,
Айтгил, дўстим, нима қилдик Ватан учун?

Қачонгача қорнинг ўйлаб ўтадирсан?
Қачонгача кўкдан чалпак кутадирсан?
Ахир, Ватан битта, сен ҳам биттадирсан,
Айтгил, дўстим, нима қилдик Ватан учун?

Бунча бино қўйма заррин чопонларга,
Саратонда япроқ бўлгин деҳқонларга,
Суянгани таёқ бўлгин чўпонларга,
Айтгил, дўстим, нима қилдик Ватан учун?

Ҳеч кимдан кам эмассан, кам бўлмагайсан,
Ерда қолсанг, офтоб бўлиб кулмагайсан.
Қачон белни маҳкам тортиб боғлагайсан?
Айтгил, дўстим, нима қилдик Ватан учун?

Шу сойлардан сувлар ургин юзингга сен,
Бир бор назар солгин босган изингга сен,
Шу саволни бериб кўргин ўзингга сен,
Айтгил, дўстим, нима қилдик Ватан учун? 


Аввал келинг, кўринг Ўзбекистонни

Йироқларда дўндирасиз ёлғонни,
Учирасиз, қўндирасиз ёлғонни.
Эй, тўнини чаппа кийган жаноблар,
Аввал келинг, кўринг Ўзбекистонни.

Ман-ман дея кўксингизга урибсиз,
Тоғ деб ўйлаб, яйдоқ қирда юрибсиз,
Абу Райҳон топган ерда юрибсиз,
Аввал келинг, кўринг Ўзбекистонни.

Маънавият уммонида дур тердик,
Маёқ бўлиб йўлсизларга йўл бердик,
Муҳтож қолган ғанимга ҳам қўл бердик,
Аввал келинг, кўринг Ўзбекистонни.

Тарихларга савол ҳар бир биноси,
Ҳар қадамда даҳоси, авлиёси,
Дардингизни олар Ибн Синоси,
Аввал келинг, кўринг Ўзбекистонни.

Отанг бозор, онанг бозор дейдилар,
Кимлар учун бозор – мозор дейдилар,
Бекорчидан худо безор дейдилар,
Аввал келинг, кўринг Ўзбекистонни.

Гуллаётган, ўсаётган элдир бу,
Зулмат йўлин тўсаётган элдир бу,
Инсон номин безаётган элдир бу,
Аввал келинг, кўринг Ўзбекистонни.


Ягонасан

Тупроғингда даҳолар хоки,
Ул соҳиби дунёлар хоки.
Боболарки, улуғ чинордек,
Момоларки, Қутлуғ Нигордек.
Чинорларки, бешиклар бўлган,
Келажакка эшиклар бўлган.
Сен онасан, муқаддас Ватан!
Ягонасан, муқаддас Ватан!

Хазинамсан, тахтим ўзингсан,
Қиёси йўқ бахтим ўзингсан.
Ер юзининг жаннати сенсан,
Яратганнинг санъати сенсан.
Жаннатбоғим, ҳазраттоғимсан,
Меҳробимсан, саждагоҳимсан.
Сен онасан, муқаддас Ватан!
Ягонасан, муқаддас Ватан!

Манглайдаги Дурри Акбарим,
Не кўзларни олган гавҳарим.
Қора ният, ғараз сўзлардан
Асрагаймиз ёмон кўзлардан.
Кўксим ичра юрагим – тумор,
Бу туморда қутлуғ номинг бор.
Сен онасан, муқаддас Ватан!
Ягонасан, муқаддас Ватан!


Ўзбекистон, ёлғизим!

Ўзбекистон, онажоним, ёлғизим,
Боболарим кафтидаги юлдузим,
Жаннатлардан сувлар ичган илдизим,
Жаннат маконим менинг, Ўзбекистон,
Жон ичра жоним менинг, Ўзбекистон! 

Самандарсан – оловлардан соғ чиққан,
Бузрукворсан – етти ўғли шоҳ чиққан,
Алпомишсан – кўксидан чақмоқ чиққан,
Ўлмас достоним менинг, Ўзбекистон,
Жон ичра жоним менинг, Ўзбекистон!

Ялпиз атрин билмас деҳқон бўлгайми?
Тинчлик қадрин билмас ўғлон бўлгайми?
Юртин севмас одам инсон бўлгайми?
Нури иймоним менинг, Ўзбекистон,
Жон ичра жоним менинг, Ўзбекистон!

Неча аср кўз ёшларин ютган эл,
Соҳибқирон қайтишини кутган эл,
Юртбошини суйиб, бошда тутган эл,
Ўзбекистоним менинг, Ўзбекистон,
Жон ичра жоним менинг, Ўзбекистон!

Ўзбек ўғли

Икки дарё  ўртаси – кенг  дастурхон,
Туз  тотгансан,  тузлиғингни унутма.
Дастурхонни  белбоғ  қилиб  ўстирган
Ўзбек ўғли,  ўзлигингни   унутма!

Садарайҳон  букилгани – сўлгани,
Эр  йигитнинг  эгилгани – ўлгани.
Йўл  бермагил  душманларга  кулгани,
Ўзбек ўғли,  ўзлигингни   унутма!

Ўзбек  десам,  жаранглаган  тор  келур,
Ундан  олдин  номус  ила  ор  келур.
Бургут  келур,  лочин  келур,  сор  келур,
Ўзбек ўғли,  ўзлигингни   унутма!

Унутмагил  насабингни,  зотингни,
Умид  билан  отанг  қўйган  отингни.
Асра  эрта  кунингни – зурёдингни,
Ўзбек ўғли,  ўзлигингни   унутма!

Бўшамасин  зинҳор  ёғоч  бешигинг,
Қулф  кўрмасин  дарвозаю  эшигинг.
Йиғилмасин  супадаги  тўшагинг,
Ўзбек ўғли,  ўзлигингни   унутма!

Кўпга  келган  кулфатларга  чап  берма,
Маҳмадана  майналарга  гап  берма.
Кўнгил  обод  бўлсин, сиртга  зеб  берма,
Ўзбек ўғли,  ўзлигингни   унутма!

Ночор  қолсанг  нокас  қўлини  тутма,
Арслонсан-ку  тулки  йўлини  тутма.
Ўзингдан  ўзгадан  марҳамат  кутма,
Ўзбек ўғли,  ўзлигингни   унутма! 


“Ватанга қасамёд” ҳайкали пойида

Она деган сўзга эгиздир Ватан,
Она дуосидан қутлуғроқ не бор.
Темурий қалбида меҳр жўшаркан,
Зако кўзи билан қарайди Меъмор.

Рамзий тамсилларда ибрат мужассам,
Бир лаҳза ўзлигим кўргандек бўлдим.
Муқаддас меҳробдан боқаркан онам,
Пойида тиз чўкиб тургандек бўлдим.

Ҳеч кимга ҳеч қачон бўлмагай қарам,
Она юрт қошида тиз чўккан ўғлон.
Энг улуғ қасам бу – онага қасам,
Энг буюк қасам бу – юртга, бегумон!

Гоҳо жон койитгинг келмайди зинҳор,
Ризқи рўз, тинчликка йўқдек ниҳоя.
Аммо човути шай калхатлар ҳам бор,
Неки азиз бўлса, шартдир ҳимоя!

Юртдошим, ҳайкални айлаб зиёрат,
Руҳингни мардликка ўргатгил сен ҳам.
Ватанга қасамёд қилгил ва абад
Уни юрагингга ўрнатгил сен ҳам!

Юрт қўшиғи 

Бобомнинг байти бор япроқларингда,
Момомнинг тафти бор чорбоғларингда.
Онамни эслатар райҳонинг, юртим,
Дадамнинг ҳиди бор тупроқларингда.

Сўлим Хонободдан Кийиксойгача,
Қутлуғ остонадан суюк ойгача,
Чироқлар юлдуздек порлар ҳар кеча,
Мудом ўт гурласин ўчоқларингда!

Тоғларинг бағрида лиммо-лим тилсим,
Минг йилким, мўйсафид Шоҳимардон жим.
Сангардак қўшиғин шарҳлай олар ким?!
Тилло қумлар ўйнар булоқларингда!

Мавлоно Лутфийлар улфатдир менга,
Шеър лутфи энг тотли суҳбатдир менга.
Улуғлар исми ҳам қувватдир менга,
Туғёним – ўйноқи тойчоқларингда.

Бир куйчи ўғлингман, баётим ўзинг,
Тилимнинг остида новвотим ўзинг,
Бағрим, жоним ўзинг, ҳаётим ўзинг,
Дил торим қалампирмунчоқларингда.

Қизғалдоқзорингда кўмилиб ётдим,
Биллур шабнамларда чўмилиб ётдим,
Дунёни унутдим, ўзни йўқотдим,
Мен ҳам ватан бўлдим қучоқларингда! 


Диёрим

Диёрим, дунёнинг харитасида
Тулпордек ўйноқлаб турган диёрим.
Самонинг милтироқ даричасида
Саодат шуъласин кўрган диёрим,
Ўшал юлдузингдан адаштирмасин,
Ўзбегим, ўзингдан адаштирмасин!

Нима кўп, оламда фитна-найранг кўп,
Бировнинг дардидан қувонч, байрам кўп.
Кўрган кунларингни майсалар айтсин,
Кўз ёшинг кўпмиди ёки шабнам кўп.
Шул дала-тузингдан адаштирмасин,
Ўзбегим, ўзингдан адаштирмасин!

Дунё деганлари ғавғоли дунё,
Алдоқчи ва ғирром савдоли дунё.
Муҳтожга беролмас, борни кўролмас,
Навоий айтгандек, “яғмоли дунё”.
Теран илдизингдан адаштирмасин,
Ўзбегим, ўзингдан адаштирмасин!

Минг шукр, юраги офтобларинг бор,
Оламни қаратган хитобларинг бор.
Баҳо берган худо даҳо ҳам берган,
Улуғ зот силаган китобларинг бор.
Табаррук изингдан адаштирмасин,
Ўзбегим, ўзингдан адаштирмасин!


Наврўз қўшиғи

Баҳорни билмаган элларни кўрдим,
Бир чечак кулмаган ерларни кўрдим.
Ўзингни соғиниб келади наврўз,
Кафтингга кўз сурай, деҳқоним, юртим,
Ўзингдан ўргулай, боғбоним, юртим.

Чучмома чайқалиб, чалар қўнғироқ,
Ҳаёт ҳидин сочар уйғонган тупроқ,
Илдиз сувратини чизади чақмоқ,
Кафтингга кўз сурай, деҳқоним, юртим,
Ўзингдан ўргулай, боғбоним, юртим.

Меҳмонни чорлайди сумалакларинг,
Қизларинг боғлайди жамалакларин.
Саодатга кўприк камалакларинг,
Кафтингга кўз сурай, деҳқоним, юртим,
Ўзингдан ўргулай, боғбоним, юртим.

Эй, кафти қадоғу  кўнгли юмшоқ эл,
Қуёшда қорайган, юраги оқ эл,
Дуога қўл очган, тилаги оқ эл,
Кафтингга кўз сурай, деҳқоним, юртим,
Ўзингдан ўргулай, боғбоним, юртим.

Муқаддас еринг бор, қутлуғ осмон бор,
Суянган тоғинг бор, дилда иймон бор.
Улуғ боғистонга буюк боғбон бор,
Кафтингга кўз сурай, деҳқоним, юртим,
Ўзингдан ўргулай, боғбоним, юртим.

Қарам бўлмас ўзбек

Эгасиз ва оёқости йўлмас ўзбек,
Хоҳлаган сув оладиган кўлмас ўзбек.
Донг таратган ва ўзига қаратган эл,
Ҳеч қачон ҳеч кимга қарам бўлмас ўзбек.

Ватангадо, юртфурушлар англамаслар,
Олтиндай соф ҳикматлар ҳеч зангламаслар.
Она ҳамда Ватанни-ку танламаслар,
Ҳеч қачон ҳеч кимга қарам бўлмас ўзбек.

Борган жойин обод қилган Бобурлари,
Мазлумларни озод қилган Темурлари.
Тоғлардан ҳам баландроқдир ғурурлари,
Ҳеч қачон ҳеч кимга қарам бўлмас ўзбек.

Ўғил-қизлар шиддати-ю шаштини кўр,
Бировга бош эгмасликнинг гаштини кўр.
Юрак бўлса, рингга чиқиб муштини кўр,
Ҳеч қачон ҳеч кимга қарам бўлмас ўзбек.

Яратгандан бошқасига қулмас ўзбек,
Ҳеч кимдан кам бўлмаган, кам бўлмас ўзбек.
Донг таратган ва ўзига қаратган эл,
Ҳеч қачон ҳеч кимга қарам бўлмас ўзбек.

Она тупроқ

Авлиёлар, даҳоларнинг бешигисан,
Нақшбандлар топган жаннат эшигисан.
Тирикликнинг навоси ҳам қўшиғисан –
Сен азизсан, муқаддассан, эй саждагоҳ,
Ўзбекистон, ота макон, она тупроқ!

Юрагимда тулпорларинг дукурлари,
Қайси юртнинг бордир буюк Темурлари?
Оловлардан омон чиққан Семурғлари,
Сен азизсан, муқаддассан, эй саждагоҳ,
Ўзбекистон, ота макон, она тупроқ!

Кимларнингдир кўкрагида тумор бўлдинг,
Кимларнингдир кипригида ғубор бўлдинг,
Гоҳида мард бир ўғлонга хумор бўлдинг,
Сен азизсан, муқаддассан, эй саждагоҳ,
Ўзбекистон, ота макон, она тупроқ!

Асл фарзанд меросига посбон бўлгай,
Озод элнинг орзулари осмон бўлгай,
Боболарим исмин айтсам достон бўлгай,
Сен азизсан, муқаддассан, эй саждагоҳ,
Ўзбекистон, ота макон, она тупроқ!

Ота уйин фароғатин билмаганлар –
Иккиси бир, бири икки бўлмаганлар,
Тупроқтеги бўлиб зор-зор йиғлаганлар...
Сен азизсан, муқаддассан, эй саждагоҳ,
Ўзбекистон, ота макон, она тупроқ!

Дарёларнинг изларида дарё бўлгай,
Даҳоларнинг авлоди ҳам даҳо бўлгай!
Фидо бўлса, шу Ватанга фидо бўлгай,
Фидо бўлса, шу Ватанга фидо бўлгай:
Ўзбекистон, ота макон, она тупроқ!


Асрагил

Капалак ўзин урмас ҳароратсиз шуълага,
Чигиртка ҳам жўр бўлмас бегона ашулага.
Нурдек қадим қонинг бор, 
Довруғинг бор, шонинг бор,
Бўй берма чалажаноб ёки чаламуллага.
Қалб қўрғонин чечаги – пок ниятни асрагил,
Ўзни, ўзликни, миллат, миллиятни асрагил!

Боласин ўйламаган қумурсқа ё қуш қайда?
Бешикнинг дук-дукидек юракка товуш қайда?
Ўзбекка ор маънодош, 
Ибо-ҳаё – кўзу қош,
Ғурурсиз Бек қайдаю ибосиз Кумуш қайда?
Юрагинг тумор бўлсин, қутлуғ хатни асрагил,
Ўзни, ўзликни, миллат, миллиятни асрагил! 

Отасини унутган, иблис этагин тутган,
Кутса хат-хабар эмас, нафсига малҳам кутган,
Бетизгин, салт, бежилов,
Ўзига ҳам ўзи ёв, 
Мушук ўйнаган ғалтак каби чувалиб кетган –
Кетган кас-нокаслардан  қадриятни асрагил, 
Ўзни, ўзликни, миллат, миллиятни асрагил!

Манзил-мароҳил тайин бўлмаса жилмас карвон,
Ҳеч қурса, сардобага етгунча тинмас карвон.
Ўйсиз йўловчи бўлмас,
Мақсадсиз овчи бўлмас,
Олис йўлни кўзласа йўрғага минмас карвон,
Ўркач-ўркач ғурур-ор, ҳамиятни асрагил,
Ўзни, ўзликни, миллат, миллиятни асрагил!

Бугунги кеча учун ҳам эртанги тонг учун,
Осмон кумушжомида қуёш урган бонг учун,
Янги юриш бошланди,
Сўнгги уруш бошланди –
Эътиқод-иймон учун, қалб, тафаккур, онг учун!
Қоракўз болаизор – жамиятни асрагил,
Ўзни, ўзликни, миллат, миллиятни асрагил!

Ватан

Сени десам юрагимда 
очилар гуллар,
Ёмғир бўлиб самолардан 
сочилар гуллар,
Саҳролардан, дарёлардан 
сочилар гуллар,
Юрагимнинг гулисан сен,
гуллаган Ватан!

Исминг айтиб уйғонади 
чучук жилғалар,
Сунбулалар тонгларингдан 
тақар сирғалар,
Кипригимда ёғдуларинг 
солар жилвалар,
Тилагимнинг гулисан сен,
гуллаган Ватан!

Хушбўй-хушбўй олмаларда  
жаннат ҳавоси,
Тоғларингнинг бағрида минг
дарднинг давоси,
Шудир, ахир, бир инсоннинг 
умр сафоси,
Юрагимнинг гулисан сен,
гуллаган Ватан!

Ҳовуч-ҳовуч, зилол-зилол 
сувингдан ичдим,
Меҳринг қанот бўлди, мовий 
кўкларда учдим,
Яна қайтиб сенга келдим, 
тупроғинг қучдим,
Тилагимнинг гулисан сен,
гуллаган Ватан!


... Юрагимнинг гулисан сен,
гуллаган Ватан!

Ватан кўнгилдадир 

Қайда жон топсанг, абад жонинг анда,
Тўрғай даштда куйлар, булбул – чаманда.
Мен сенингман, сен менинг руҳу танда,
Ватан кўнгилдадир, кўнгил ватанда.

Гўдакларнинг сабий кулгусида сен,
Ўсмирларнинг ширин уйқусида сен,
Йигитларнинг уйғоқ туйғусида сен,
Ватан кўнгилдадир, кўнгил ватанда.

Дарёлар мавжида кўрганман сени,
Ўланлар авжида кўрганман сени,
Юраклар ганжида кўрганман сени,
Ватан кўнгилдадир, кўнгил ватанда.

Сулув келинларнинг бешигида сен,
Исириқ осилган эшигида сен,
Турналарнинг олис қўшиғида сен,
Ватан кўнгилдадир, кўнгил ватанда.

Сен учун ошиқиб, тошар жилғалар,
Сенинг дийдорингга шошар жилғалар,
Гулзорингга гуллар қўшар жилғалар,
Ватан кўнгилдадир, кўнгил ватанда.

Нигоҳлар, қарашлар, қароқлардасан,
Хокларда, тошларда, тупроқлардасан,
Деҳқон кафтидаги қадоқлардасан,
Ватан кўнгилдадир, кўнгил ватанда.

Мангу озод бўлгин, мангу обод бўл,
Шонинг кўтарганга куч бўл, қанот бўл!
Асл ўғлонларга қасам бўл, онт бўл:
Ватан кўнгилдадир, кўнгил ватанда!