Marta o'qildi
"Менга шодлик юбор...". шеърлар. Ҳалима Аҳмедова.
«Қишлоқдан нима олиб борай?»
(Укамнинг сўрови)
Кузнинг оқшомида осмон хўмрайган,
Олисда бир юлдуз титрайди дилгир.
Ечинган дарахтлар талвасасида —
Негадир қуёшдан олдим хавотир….
Кун сайин жонимнинг ичкарисида,
Улғайиб боради аллақандай чўғ.
Теграмдан айланиб ўтади кунлар,
Қачон яшаганим эсимда ҳам йўқ.
Деразамдан боққан хазонлар билан
Дарди ҳол қиламан телбаларга хос.
Ўйлайман гоҳида ўзимдан қочиб:
Дунёга шунчаки келганман холос…
Нега тирилишни истамаяпман
Менсиз ҳам ўликлар тўлган замонда?!
Дуч келган одамдан сўрайвераман:
Хабарингиз йўқми қуёш томондан?!
Сен қўнғироқ қилдинг қуёш томондан
Ёки хаёлимда бу бўлди содир.
Исо Масиҳдаги нодир нафасни
Ҳар бир ҳужайрамда сезаяпман ҳозир.
Ҳозир икки дунё ўртасидаги
Йўлдайин сархушман,
Йўлдайин музтар.
Кузнинг оқшомида бу совуқ симлар,
Қизиб кетди сендан келтириб хабар.
Шаъм эдим яна ҳам баландроқ ёндим,
Сенинг овозингни эшитган маҳал.
Хазон қамалида қолган уйимга.
Меҳринг кириб келди ўзингдан аввал.
Укажон,
Қишлоқ осмонида сузган булутнинг
Тўзғин хаёлини келтиргин менга.
Дадамни соғиниб сарғайиб кетган —
Боғнинг шамолини келтиргин менга.
Ҳануз уйимизда осиғлиқ турган,
Онам нимчасининг ҳидин қўмсар дил.
Унинг тугмасида бизни кўрганда,
Порлаб кетадиган нурни олиб кел.
Ҳеч кимдан сўрамай томорқамизда,
Фасл танламасдан ўсгувчи гулнинг
Шиддату шахдини олиб кел менга
Токи тирилтирай сўлган кўнглимни.
Олифта оҳанглар тегди жонимга,
Соғиндим ҳаётнинг ҳалол авжини.
Олиб кел қишлоқча куйлаган ўша.
Нотага сиғмаган ариқ мавжини.
Юкинг анча оғир бўлади, магар
Уларни оғринмай елканга юкла.
Қўрқмагин, ақлдан озганимча йўқ.
Хўрсинма,
Мен энди тирикман ука.
Менга далаларнинг қалбин олиб кел.
2
Деразамнинг ёнида,
Ку-кулайди мусича:
— Райҳон экиб берайми?
— Райҳон экиб берайми?
Ҳаёт кўнглин пайпаслаб
Энтикиб кетади куз:
— Армон экиб берайми?
— Армон экиб берайми?
Ёмғир кўзу қошимда
Тушар рақси самога:
— Маржон экиб берайми?
Маржон экиб берайми?
Жон даласин бошида
Куймаланар деҳқон ишқ:
— Ҳижрон экиб берайми?
— Ҳижрон экиб берайми?
Қайга қочай ўзимдан
Эски дилимга янги —
— Жаҳон экиб берайми?
— Жаҳон экиб берайми?
3
Менга шодлик юбор,
Ва яшил умид,
Райҳонлар нафаси сўнаётган дам,
Ишқдай беғуборлик юборгин яна,
Ўзимда тонгларинг кўрайин мен ҳам…
Ва борай қушларнинг анжуманига.
Парвозни ўрганиш учун олай дарс,
Катталашиб борар ахир кундан кун,
Дунё билан менинг орамдаги дарз.
Менга шодлик юбор,
Қайғудан ортган.
Ва дил пардасида чалгувчи рубоб,
Сени маст айласа, ёзғирма мени,
Кўзим косасида чайқалган гулоб.
Менга шодлик юбор
Ва беғуборлик
Бунча кўп киряпман ернинг тушига,
Ҳолим ўхшаб борар лаҳзама-лаҳза,
Соҳилнинг денгизга талпинишига.
Шафақ кўзгусидан ўчирмай тургин,
Ҳали ҳам кўнглимга беряпман пардоз.
Руҳимдаги баланд туғёнлар билан —
Бандангман, бандангман, бандангман, холос.
Менга шодлик юбор,
Ғамдай чиройли,
Ва тундан сокинлик,
қалдирғочдан сас.
Дилимдаги дилни,
Жондаги жонни,
Соғиниб боряпман, нафасма-нафас…
Менга шодлик юбор,
Ғамдай чиройли.
4
Эй тун, саҳарим бор сендан айрилсам,
Шамсу меҳварим бор сендан айрилсам.
Юзинг оқ, қилмишинг бунчалар қора,
Эй дўст, зафарим бор, сендан айрилсам.
Кунларим кунларга уриб синдирдинг,
Зеру забарим бор сендан айрилсам.
Ғамнинг бутасида, гуллатдинг кўнглим,
Недан хатарим бор сендан айрилсам.
Нигоҳингни йиртсам заққум кўринди,
Ҳақдан назарим бор сендан айрилсам.
Кулган қуёшимни йиғлатдинг фосиқ,
Нурдан хабарим бор сендан айрилсам.
«Менсиз тупроқсан», — деб қўрқитма ҳаёт,
УНГА сафарим бор сендан айрилсам.
Йиллар туҳфа қилган гўзал изтироб
Устоз Иброҳим Ғафуровга
1
Боғлар тушига киради осмон,
Хазонни опичлаб ўйнайди шамол.
Тўққизинчи қават деразасидан —
Оқиб чиқаверар муаттар хаёл.
Бу хаёл лиммо-лим соғинчга тўлган,
Ненидир излайди йиллар қатидан.
Ором топиб қайтар баъзи-баъзида,
Болалик кунларин зиёратидан.
Туннинг юрагини ҳовучлагандай,
Деразада ўйнар чироқ шуъласи.
Ва тонг қалбин жойлаб сўзлар кўксига,
Ухламай чиқади хаёл эгаси.
Ажин эмас унинг манглайидаги —
Китоб саҳифаси эрур беҳисоб.
Кўнгил хонасида яшайди дўстдек,
Йиллар туҳфа қилган гўзал изтироб.
Ундан ҳол сўраманг, сўз сўранг ундан,
Ҳаяжон тошқини тошаётган дам.
Қаҳ-қаҳа уради ғамлар устидан,
Умрини китобга едирган одам.
2
Мумтоз мусиқадай жаранглар ҳаёт,
Тунлардан-тунларга, кундан-кунларга.
Ярми хазин, ярми шодликка тўлиб-
Кетиб бораяпти тирик аланга.
Сўлим туйғуларда, сўлим ҳисларда
Эркалаб қўяди мумтоз ҳаётни.
Жонидан ортиқроқ суяди балки,
Ватан тимсолида адабиётни.
Осмон кенглигини, вақт шиддатини
Таржима қилади уфқ тилига.
У хокисор ҳамда ўчмас аланга,
Нур сочишга келган халқнинг дилига.
Ҳар майса ёнида хаёлга толиб,
Борлиққа ўргатар унинг шевасин.
Диллардан-дилларга қилади тортиқ,
Туйғу дарахтининг ширин мевасин.
Худодан келган сўз,
Ва юрак қонин —
Қўшиб юракларга қўяди малҳам.
Бир ҳовуч ёғдуга чаяр дунёни,
Кўнглини қуёшга едирган одам.
3
— Устоз, нечун бунча ўйчан кўринасиз?
— Руҳимдаги боғлар илмин англаяпман,
Ёмғир — шамол орасида адашмасдан —
Дарахтларнинг сўзларини тинглаяпман.
— Ҳақиқат не, унга қандай етса бўлур?
— Фақат қайғу жуфт келади, шодликлар тоқ.
Келдим, кўрдим барчасини тушундимки,
Ҳақиқат бу — ўз кўзингга тик қарамоқ.
— Кўнглингиздан қай дарёнинг саси келур?
— Менинг билан саксон ёшга кирди туғён.
Гоҳ ҳайқириб, гоҳо тиниб оқаётган —
Дилимдаги Зарафшон бу, бу Зарафшон.
— Қайда экан ишқ манзили билдингизми?
— Юрагимга кўчирганман шафақ рангни.
Ҳар тонг туриб ҳидлагайман гулни эмас,
Унинг акси тушиб турган шудрингларни.
— Ҳаяжонга солар сизни қай манзара?
— Кенглик билан туташгандир жисми жоним.
Тоғларнинг ёнбағридаги сўқмоқ йўлда,
Тўкилгандир қанча-қанча ҳаяжоним.
— Нималарни соғинасиз ёки кимни?
— Соғинч, соғинч бу қандай дард сизга аён,
Тушларимга ҳар тун кирар бир тўп қуш
Ва
Отам, онам, болалигим ўтган айвон…
— Ҳаёт нима шунчаки бир кун кўришми?
— Йўқ, йўқ, асло…
Бу енгилмас мангу сабот.
Тамшанасиз дилингизда қолур таъми —
Ҳаёт, ҳаёт — бу энг гўзал адабиёт.
— Ҳозир қайга кетаяпсиз бунча шошиб?
— Декабр нақшига тўлаяпти осмон,
Саксон баҳор ишқи билан кетаяпман —
Яна қалбда ловуллаган гулхан томон!
Манба: «Китоб дунёси» газетаси веб-саҳифаси
- - -